Hanna Król - Korzenie

Definiuje nas krew.

Kanibalizm jest częstym zjawiskiem na viridiańskim globie, a jego źródłem są głównie upodobania kulinarne oraz podłoże seksualne. Ludzkie ciało osiąga zawrotne ceny na czarnym rynku, im młodsze tym bardziej wartościowe, a prawdziwą gratką dla smakoszy jest mięso noworodka.

Drugą zmorę Viridianu stanowi choroba zwana uśpieniem, szczególnie okrutna dla mieszańców – potomków ludzi i smoków. Nazywa się ich tykającymi bombami, ponieważ błahy powód może popchnąć biedaków w sidła amoku.

Jedna z dotkniętych tą przypadłością – Vittoria Ancoralis – jako dwuletnie dziecko zostaje przygarnięta przez zielarkę w małej, ubogiej wsi Arumvir. Nieświadoma swojego prawdziwego pochodzenia dziewczyna dorasta, bezustannie pakując się w tarapaty, skutkiem czego zostaje zepchnięta na margines społeczny i okrzyknięta wariatką.

Kilkanaście lat później niesłusznie oskarżona o zabójstwo ucieka z wioski, ścigana nie tylko przez lokalną żandarmerię, ale i stworzone do zabijania bestie oraz smoka, którego urokowi ulega każdy bez względu na płeć. Szybko okazuje się, że lista zainteresowanych jej osobą stale się powiększa.

Dziewczyna musi stawić czoła zewsząd otaczającym ją wrogom, stopniowo odkrywając swoją prawdziwą tożsamość i przygotowując się do nowej roli - Królowej Serc.

            Na samym wstępie podkreślę, że fantastyka nie należy do grona uwielbianych przeze mnie gatunków. Szczególnie sceptycznie podchodzę do bardzo rozbudowanych serii, gdzie otaczający bohaterów świat zwyczajnie czytelnika przytłacza. Oczywiście! Jestem w stanie zrozumieć zamiłowanie ludzi do Wiedźmina czy innego Władcy Pierścieni. Ja sama trzymam się jednak nieco bliżej przyziemnych klimatów, dlatego książka pani Hanny Król ,,Korzenie'' była dla mnie swego rodzaju wyjściem poza strefę komfortu i doświadczeniem zupełnie nowym. Za możliwość zapoznania się z tytułem serdecznie dziękuję Wydawnictwu Alternatywnemu. 

            Okładka, choć utrzymana w mojej tonacji i kolorach, nie przypadła mi do gustu na tyle, bym piała nad nią z zachwytu. Nie mogę jej jednak odmówić idealnego dopasowania do treści i klimatu, jaki autorka stworzyła swoją historią. Ponieważ jednak nie ocenia się książki po okładce, to ten jeden szczegół wyjątkowo pominę. 

            Grubość książki i objętość tekstu mogą przerazić. Trochę drażniła mnie użyta czcionka i odstępy linijek - miałam wrażenie, że wszystko jest bardzo drobne i zlewa się w całość, co przy mojej wadzie wzroku było elementem niezwykle męczącym. W oczy niemal od razu rzucają się czytelnikowi bardzo długie i dokładne opisy, co również może być powodem obaw. Ja nie mam nic przeciwko temu zabiegowi; lubię, kiedy autor wie, o czym pisze i robi to w umiejętny sposób. Wtedy żadna długość tekstu nie jest mi straszna, jednak w czasie, kiedy jesteśmy zarzucani romansami o wartkiej akcji tego typu powieść może zostać przez czytelnika bardzo szybko porzucona. 

            Tempo akcji również może być mylące. Autorka poświęciła sporo czasu wyjaśnieniu temu, czym jest stworzony przez nią świat i jakie reguły w nim panują. To sprawia, że w kilku pierwszych rozdziałach nie zaznamy niczego emocjonującego. Poznajemy miejsce, gdzie kanibalizm jest na porządku dziennym, a seksualność jest siłą napędową wielu działań. Tutaj krew stoi ponad wszystkim, a mieszkańcy nękani są przez liczne przypadłości oraz biedę. 

            Kiedy jednak przebrniemy przez początki tej historii, zostajemy miło zaskoczeni. Robi się coraz szybciej, tempo wzrasta, intryga goni intrygę, a losy Vittorii pochłaniają nas bez reszty. Historii nie brakuje niczego. Są zaskoczenia, niebezpieczeństwa, elementy charakterystyczne dla nowo wykreowanego świata, ciekawe zwroty akcji oraz bohaterowie, którzy sprawiają wrażenie bardzo dokładnie przemyślanych. 

Chociaż spędziłam z książką kilka długich dni, to jednak ostatecznie mogę ją polecić chyba każdemu; zarówno starym wyjadaczom i zwolennikom gatunku, jak i osobom, które chcą odpocząć od swoich dotychczasowych czytelniczych przyzwyczajeń. To coś nowego, bardzo odważnego, ale jednocześnie ciekawego na tyle, że nie żałuję spędzonego nad tą historią czasu.